1
دانشجوی سابق کارشناسیارشد علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
2
استادیار گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
3
استادیار گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
چکیده
شوری از مخربترین تنشهای غیرزنده محیطی است که میزان تولید محصولات کشاورزی را در دنیا محدود نموده است. پژوهشهای کمی درباره کاربرد اسید هیومیک و تأثیر آن بر گیاهان در شرایط تنش شوری انجام گرفته است. بهمنظور تعیین اثر اسیدهیومیک بر برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی در توتفرنگی رقم سابرینا در شرایط تنش شوری، آزمایش گلخانهای با سه فاکتور شامل دو روش کاربرد اسید هیومیک (محلولپاشی برگی و کاربرد در محیط کشت)، سه غلظت اسید هیومیک (صفر، 300 و 600 میلیگرم در لیتر) و سه سطح شوری ناشی از کلرید سدیم (صفر، 20 و 40 میلیمولار) بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری، میزان قندهای محلول و پروتئین کل در مقایسه با شاهد افزایش یافت. کاربرد اسید هیومیک در غلظت 600 میلیگرم در لیتر در سطح شوری 40 میلیمولار، میزان قندهای محلول را 8/3 برابر و فعالیت آنزیمهای کاتالاز و گایاکول پراکسیداز را بهترتیب به میزان 1/4 و 5/4 برابر در مقایسه با شاهد افزایش داد. این پژوهش نشان داد که کاربرد اسید هیومیک (محلولپاشی برگی و کاربرد در محیط کشت) میتواند اثرات منفی شوری را در توت فرنگی رقم سابرینا تعدیل نماید.
خدامرادی, پیام, امیری, جعفر, & دولتی, بهنام. (1397). تأثیر اسید هیومیک بر فعالیت برخی آنزیمهای آنتیاکسیدانی و متابولیتهای سازگار در توتفرنگی رقم سابرینا در شرایط تنش شوری. پژوهش های میوه کاری, 3(1), 23-35.
MLA
پیام خدامرادی; جعفر امیری; بهنام دولتی. "تأثیر اسید هیومیک بر فعالیت برخی آنزیمهای آنتیاکسیدانی و متابولیتهای سازگار در توتفرنگی رقم سابرینا در شرایط تنش شوری", پژوهش های میوه کاری, 3, 1, 1397, 23-35.
HARVARD
خدامرادی, پیام, امیری, جعفر, دولتی, بهنام. (1397). 'تأثیر اسید هیومیک بر فعالیت برخی آنزیمهای آنتیاکسیدانی و متابولیتهای سازگار در توتفرنگی رقم سابرینا در شرایط تنش شوری', پژوهش های میوه کاری, 3(1), pp. 23-35.
VANCOUVER
خدامرادی, پیام, امیری, جعفر, دولتی, بهنام. تأثیر اسید هیومیک بر فعالیت برخی آنزیمهای آنتیاکسیدانی و متابولیتهای سازگار در توتفرنگی رقم سابرینا در شرایط تنش شوری. پژوهش های میوه کاری, 1397; 3(1): 23-35.