شناسایی آلل‌های خودناسازگاری در ژنوتیپ‌های گوجه سبز (P. Cerasifera) با استفاده از تکثیر آلل‌ها به روش واکنش‌های زنجیره‌ای پلی‌مراز

گوجه سبز از مهمترین محصولات نوبرانه کشور است. این محصول دیپلویید و خودناسازگار می باشد و برای تشکیل میوه به گرده افشانی و لقاح  نیاز دارد. در این تحقیق آلل‌های خودناسازگاری 20 رقم بومی با استفاده از 7 جفت آغازگر ژن های S- RNase و SFB با روش PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند. با استفاده از جفت آغازگر PC2consFD و EM PC3consRD/EM، هفده باند با اندازه‌های 465 تا 1759 جفت باز مشاهده شد که تعداد نه باند تکثیر شده جدید داشتند که می‌توانند پس از توالی‌یابی کاندیدای آلل جدید باشند. بیشترین تعداد آلل تکثیر شده مربوط به آغازگرهای جفت اینترون (EM-PC2F & EM-PC5R) و سپس اینترون دوم روی ژن S-RNase به ترتیب با 2/6 و 2/5 آلل برای هر آغازگر و روی ژن متناظر آن (SFB) برای دانه گرده با 2/55 آلل برای هر آغازگر بود. در بین ژنوتیپ‌ها بیشترین میانگین آلل تکثیر شده به ترتیب مربوط به سیف (3/57)، گوجه قمی (امیدبخش) (3/14) و دهنو (3/14) و کمترین تعداد مربوط به ژنوتیپ‌های رضائیه (0/7) و بنفش (1) بود. نتایج بررسی باغی گرده افشانی با گرده خودی در مقایسه با گرده افشانی آزاد نشان داد که اغلب گوجه‌ها خودناسازگارند، اما ژنوتیپ‌های دهنو، گالو به ترتیب 6/4 و 5 درصد و ژنوتیپ های سلطانی رضائیه، سیف و سنت جولین حدود 2/7 درصد خودباروری داشتند. بیشترین فراوانی آللی مربوط به S22 و SII بود. در قمی 4 آلل و رضائیه یک آلل مشاهده شد و با دو ژنوتیپ ملایر و سیاه آلل‌های متفاوتی داشتند و می توانند بعنوان گرده‌زا برای همدیگر استفاده شوند.