اثراث اسیدهیومیک و نیتروژن بر ویژگی‌های بیوشیمیایی توت‌فرنگی رقم پاروس

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

2 دانشجوی دکتری گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

3 دانش‌آموخته کارشناسی‌ارشد گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

10.30466/rip.2021.53381.1164

چکیده

این تحقیق به منظور ارزیابی تأثیر غلظت و روش­ های کاربرد اسید هیومیک و مقادیر مختلف کود نیتروژن از منبع اوره بر خصوصیات بیوشیمیایی توت‌فرنگی رقم پاروس طی سال‌های 94-1393 در محوطه دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی محقق اردبیلی به‌صورت کرت‌های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. سطوح نیتروژن (50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) در کرت‌های اصلی و روش کاربرد اسید هیومیک (برگی و خاکی) در کرت‌های فرعی و غلظت‌های اسید هیومیک (0، 2، 4 و 6 کیلوگرم در هکتار) در کرت‌های فرعی فرعی، قرار گرفتند. در این مطالعه عملکرد میوه، میزان پرولین، قندهای محلول، نشاسته، نیتروژن، پروتئین کل، فنل کل و کلروفیل کل برگ اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد در همه صفات اندازه‌گیری شده به جز عملکرد میوه، اثرات متقابل سه جانبه کود نیتروژن، روش کاربرد و غلظت‌های اسیدهیومیک در سطح احتمال 5 درصد از نظر آماری معنی‌دار بودند. بهترین ترکیب تیماری برای صفات نیتروژن و پرولین کاربرد برگی و برای نشاسته کاربرد خاکی همراه با 2 کیلوگرم اسیدهیومیک و 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن بدست آمد. برای قندهای محلول و فنل کل محلول‌پاشی 2 کیلوگرم و برای عملکرد میوه و کلروفیل کل 4 کیلوگرم اسیدهیومیک همراه با نیتروژن 100 کیلوگرم در هکتار بیشترین تاثیر را داشت. به طور کلی کاربرد برگی اسیدهیومیک در مقایسه با خاکی موثرتر بود. کاربرد 2 کیلوگرم در هکتار اسیدهیومیک به همراه 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن ترکیب تیماری مناسب برای توت‌فرنگی رقم پاروس بود. نتایج نشان داد که کاربرد توأم اسیدهیومیک با کود نیتروژن موجب بهبود جذب و افزایش کارایی مصرف نیتروژن در گیاه توت‌فرنگی شده است.

کلیدواژه‌ها

پژوهش های میوه کاری
دوره 7، شماره 2
اسفند 1401
صفحه 22-32

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار