اثر پوترسین و تیمار آب گرم بر عمر پس از برداشت و برخی شاخص‌های کیفی توت‌فرنگی رقم پاروس

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.

2 استاد گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.

3 استادیارگروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه بوعلی سینا همدان، همدان.

4 استادیار گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

10.30466/rip.2024.55326.1321

چکیده

امروزه کاهش ضایعات پس از برداشت محصولات تازه کشاورزی با هدف افزایش امنیت غذایی و جلوگیری از هدر رفت سرمایه، یکی از چالش‌های پیشروی جوامع می‌باشد. در این پژوهش تأثیر غلظت­ های مختلف پوترسین و دماهای مختلف آب بر عمر پس از برداشت میوه توت­ فرنگی رقم پاروس به ­صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار بررسی شد. فاکتور اول تیمار پوترسین در چهار سطح صفر (شاهد)، 0/5، 1 و 2 میلی­ مولار و دمای آب در چهار سطح 25 (شاهد)، 45، 50 و 55 درجه سانتی ­گراد و فاکتور دوم زمان نگهداری در انبار در پنج سطح شامل صفر(شروع انبارداری)، 3، 6، 9، 12 و 15 روز بود. صفات اندازه‌گیری شده شامل کاهش وزن میوه، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل ‌تیتراسیون، pH، سفتی بافت میوه، درصد پوسیدگی و ویژگی‌های ظاهری میوه بود. نتایج به‌دست آمده از این پژوهش نشان داد که تیمارهای آب گرم و پوترسین درصد کاهش وزن و درصد پوسیدگی میوه را نسبت به نمونه‌های شاهد کاهش دادند. هم‌چنین تیمار آب گرم و پوترسین از افزایش میزان pH در دوره‌ی انبارمانی نسبت به نمونه‌ شاهد جلوگیری کردند. در هر دو تیمار اعمال شده میزان کاهش مواد جامد محلول، سفتی و مصرف اسیدهای آلی نیز در طی دوره انبارمانی در نمونه‌های تیمارشده نسبت به شاهد کمتر بود.

کلیدواژه‌ها